افزایش خطر ابتلا به سرطان در افراد مبتلا به پیش دیابت

8 سپتامبر 2014- پیش دیابت موجب افزایش خطرابتلا به سرطان تا 15 در صد می شود، این رقم در انواع مختلف سرطان متفاوت است. دانشمندان با بررسی 16 مطالعه ی مختلف در این زمینه و انجام متا آنالیز اطلاعات بدست آمده از 891426 شرکت کننده از نقاط مختلف دنیا به این نتیجه دست یافتند.

 نتایج این تحقیق در مجله ی Diabetologiaمنتشر گردید.

پری دیابت یا پیش دیابت اصطلاحی است که به مرحله ی حد واسطی بین مقدار قند خون طبیعی و مقدار قند خون در دیابت اطلاق می شود. پری دیابت شامل اختلال تحمل گلوگز IGT، اختلال گلوکز ناشتا (IFG) یا ترکیبی از هر دو است.

ارتباط پیش دیابت با خطر ابتلا به سرطان بر اساس اطلاعاتی که تاکنون از مطالعات کوهورت آینده نگر بدست آمده مباحثاتی را در این مورد  برانگیخته است، به همین علت در این تحقیق  دانشمندان یک متاآنالیز جامع را برای ارزیابی خطر سرطان مرتبط با اختلال گلوکز ناشتا و اختلال تحمل گلوکز اجرا نمودند. از این 16 مطالعه ، 4 مطالعه درآسیا، 11 مطالعه در آمریکا و اروپا و یک  مطالعه در آفریقا انجام شده بود.

محققان دریافتند که پیش دیابت با افزایش 15 درصدی خطر ابتلا به سرطان به طور کلی مرتبط می باشد هیچ تفاوت معنی داری  بین خطر ابتلا به سرطان با تعاریف مختلف پیش دیابت (IGTیا IFG) وجود نداشت. نویسندگان اشاره کردند همانطور که چاقی به عنوان  یک عامل خطر عمده برای دیابت معرفی شده است با خطر ابتلا به سرطان  نیز ارتباط دارد. به همین علت دانشمندان  تنها مطالعاتی را در متاآنالیز خود وارد  کردند که برای BMIیا نمایه ی  توده ی بدنی  تنظیم شده بودند.

دانشمندان می گویند: پس از کنترل BMI، وجود پری دیابت (پیش دیابت ) با افزایش خطر ابتلا به سرطان به میزان  22 درصد مرتبط بود. خطر ابتلا به تمام انواع سرطان هنگامیکه دامنه ی IFGرا درمحدوده ی پایین تری یعنی بین 5.6تا 6.9میلی مول درلیترتعریف کنیم، افزایش می یابد.بر اساس تعریف انجمن دیابت آمریکا، اختلال گلوکز ناشتا به مقدار قند خون در محدوده ی 5.6تا 6.9میلی مول درلیتراطلاق می شود البته این دامنه  پایین تر از IFGبا تعاریف اختلال گلوکز ناشتا توسط گروه دیابت درسازمان بهداشت جهانی وسایر دستورالعملهای بین المللی مغایرت دارد.

میزان خطر ابتلا به سرطان هنگامیکه  محدوده ی IFGرا بین 5.6-6.9یا 6.1تا 6.9میلی مول در لیتر در نظر بگیریم، تغییرنمی کند.

بر اساس آنالیزهای اختصاصی سرطان، پیش دیابت به طور قابل توجهی با افزایش خطر سرطان معده و کولورکتال (خطر نسبی RR= 1.55)، سرطان کبد (RR= 2.01) ، سرطان پانکراس(RR =1.19)، سرطان پستان(RR =1.19)، آندومتر(RR =1.60) ارتباط دارد (تمام این اعداد از نظر آماری معنی دار هستند) اما با سرطان  برونش / ریه، سرطان پروستات، تخمدان، کلیه و مثانه ارتباطی ندارد.

 دانشمندان معتقدند چندین مکانیزیم احتمالی برای این نتایج وجود دارد : ابتدا اینکه، هایپرگلایسمی  مزمن (طولانی مدت) و شرایط مرتبط با آن نظیر استرس مزمن اکسیداتیو و تجمع محصولات گلیکوزلاسیون پیشرفته  (موادی که در شرایط قندخون بیش از حد بالا ساخته می شوند) می توانند  بصورت  فاکتورهای سرطان زا عمل کنند. دوم اینکه، افزایش مقاومت به انسولین منجر به افزایش  ترشح انسولین می شود که به نوبه ی خود به سلولهای سرطانی اجازه ی رشد و تقسیم بیشتری می دهد. سوم اینکه ممکن است جهش های ژنتیکی موجب افزایش خطر ابتلا به سرطان در افراد مستعد  گردد علاوه بر این  در مطالعه ای که اخیراً نتایج آن اعلام شد، مشخص گردید که نقص در ژن سرکوب  کننده ی  تومور به افزایش خطر ابتلا به سرطان و پیش دیابت در افراد حامل این نقص ژنتیکی منجر می شود.

 نویسندگان مقاله می گویند: این یافته ها کاربردهای مهم بالینی و بهداشتی دارند برای مثال میزان شیوع  پیش دیابت  درجمعیت 18 سال و بالاتر در آمریکا،  از 29 درصد در بازه ی  زمانی1999 تا 2002 به 36 درصد در بازده ی زمانی 2007 تا 2010 افزایش یافته است.

 در بسیاری از کشورهای دیگر (توسعه یافته و درحال توسعه ) شاهد افزایش ابتلا به دیابت نوع 2 و پیش دیابت با شیب بسیار زیادی هستیم. با توجه به شیوع بالای پیش دیابت و ارتباط  قوی و قابل توجه آن با سرطان، مداخلات موفق در این جمعیت بزرگ می تواند تاثیر مهمی بر بهداشت عمومی جامعه بگذارد.

دانشمندان  در ادامه  می گویند: باید به داروی  متفورمین  - یکی از چندین خط اول درمان  موجود برای دیابت  نوع 2-  توجه ویژه ای داشت زیرا  این دارو دارای برخی خواص محافظتی  در برابر سرطان است. داروی  متفورمین سبب کاهش 30 درصدی  خطر ابتلا به سرطان  درطول عمر بیماران  دیابتی می شود. با این حال هنوز چنین تأثیری از این دارو در افراد مبتلا به پیش دیابت تایید نشده است. برای بررسی تأثیرات مداخلات درمانی با متفورمین  در افراد مبتلا به پیش دیابت بمنظور کاهش خطر سرطان  به تحقیقات بلند مدت و در مقیاسی بزرگ بروی این جمعیت درمعرض خطر زیاد، بخصوص بروی افرادی که به IGTیا ترکیبی از IGTو IFGمبتلا هستند، نیاز داریم.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2014/09/140908204706.htm